Eerste indrukken:
Door: Webmaster
18 April 2005 | Nederland, Amsterdam
18-04-2005, Malawi
Lieve mensen,
Helaas doet de computer niet wat ik wil, ik had een mooi verhaal op papier gezet van eerste indrukken, maar de computer-drive doet het
niet bij de enige emailcenter in town !! Ha, ha, ik moet er maar om lachen anders raak ik er aardig gefrustreerd van. Wat ik wilde zeggen:
Ja ik heb kort laten weten dat ik aangekomen ben, via sms (mijn Malawiaans nummer is +265.9383385 of via mijn website www.tjitskedijkstra.waarbenjij.nu.
De eerste indrukken zijn eigenlijk te veel om op te noemen; het landschap dat ik gezien heb in de twee uur durende rit van Lilongwe (de hoofdstad) naar Ntcheu is prachtig. De geasfalteerde weg (zeg maar B-weg in Nederland) vormt een groot deel van de grens met Mozambique. Het is heuvelachtig en uitgestrekt, relatief groen, kaal met gras, hier en daar een Baobab-boom, blauwe lucht, rode aarde, overal mensen en markten langs de weg. Ossenkarren, mensen met de fiets en te voet en met van alles en nog wat op hun rug en hoofden.
Het is ongeveer zo warm als in Zuid-Frankrijk (l´Ardèche). ´s ochtends en ´s avonds koelt het wat af, overdag stralend mooie, warme zon - nog geen regen gehad - maar blijkbaar kunnen dat van die showers zijn. Huisjes van baksteen, (zelfgemaakt met aarde/leem) afgesmeerd met leem en strooien dak of golfplaat. Het landschap zelf is leeg met verre uitzichten; echt prachtig.
Het ziekenhuis is groot. Momenteel zijn er zo´n 350 patiënten opgenomen, verdeeld over 5 afdelingen; vrouwen-, mannen-, kinderafdeling, TBC-ward (met vrouwen- en mannenkant), Maternaty delivery (zeg maar verloskamers). Daarnaast zien we ongeveer 250 polikliniek patiënten (OPD-out patiënt departement) per dag, ook op zaterdag. Er bestaat een structuur van voorlichting en waterprogramma´s, leprabestrijding, cholerapreventie etc die "environmental department" heet. Dan hebben we nog een transportdienst om de drie nog wel rijdende ambulances te organiseren. Een hele klus, veel tijd en vooral geld gaat zitten in het wegbrengen van de doden. Die worden namelijk door de ambulances terug naar hun familiegrond gebracht om daar begraven te worden. Verder wordt de auto gebruikt voor het vervoer van de dokter en staf voor zelfs de kleinste onbenullige ritjes, echt ongelooflijk!! Ook ik word opgehaald, en thuis gebracht, maar woon dan ook zo´n 2 km van het ziekenhuis (en ´s avonds is het pikkedonker en levensgevaarlijk op straat ivm verkeersongevallen): tijdelijk tot een huis voor mij gevonden is, om de aankomende twee jaar de gaan wonen. Dit zoeken naar een huis is erg moeilijk.
Alle staf van het ziekenhuis woont in huizen van het ziekenhuis, dus regeringshuizen (deze zijn maar matig onderhouden, maar hebben wel (koud) stromend water en electriciteit). Mijn tijdelijk onderkomen heeft dat ook, maar als ik wil koken op mijn kookspiraaltje, dan gaat het licht uit. Allemaal erg kamperen dus!! En die koude (bucket)douche is na een week ook al niet meer leuk!
Er staat me hier veel te doen en veel te beleven. De eerste dagen kwam ik ´s avonds om 6-7 uur thuis, was er weer geen electriciteit om te koken en geen stromend water om het ziekenhuis van me af te douchen. Eigenlijk wilde ik alleen nog maar slapen en terug naar huis. Een thuis is iets wat ik hier snel moet creëren om mezelf staande te kunnen houden. Om mezelf te beschermen tegen alles wat er hier rondzweeft moet ik ervoor zorgen dat ik niet op de allerlaatste plaats kom. Iets wat ik hard en snel moet leren !!
Ik mis jullie dan ook, maar dat hoort er waarschijnlijk allemaal bij.
Het is erg fijn om berichtjes te ontvangen (via SMS of zo). Emailen gaat wat minder gemakkelijk en is ook kostbaar. Als je me echt nodig hebt, SMS me dan.
De eerste post heb ik al gekregen; dat werkt dus ook. Maar een brief doet er minstens 3 weken over om hier te komen.
Bij deze dus: als jullie weinig van me horen is dat niet omdat ik niet aan jullie denk, maar wel omdat ik het reuze druk heb met de dingen hier eerst wat op de rails te krijgen en de middelen ertoe vaak ontbreken.
In gedachten ben ik bij jullie en snel schrijf ik iets meer!! Veel liefs, Tjitske
Lieve mensen,
Helaas doet de computer niet wat ik wil, ik had een mooi verhaal op papier gezet van eerste indrukken, maar de computer-drive doet het
niet bij de enige emailcenter in town !! Ha, ha, ik moet er maar om lachen anders raak ik er aardig gefrustreerd van. Wat ik wilde zeggen:
Ja ik heb kort laten weten dat ik aangekomen ben, via sms (mijn Malawiaans nummer is +265.9383385 of via mijn website www.tjitskedijkstra.waarbenjij.nu.
De eerste indrukken zijn eigenlijk te veel om op te noemen; het landschap dat ik gezien heb in de twee uur durende rit van Lilongwe (de hoofdstad) naar Ntcheu is prachtig. De geasfalteerde weg (zeg maar B-weg in Nederland) vormt een groot deel van de grens met Mozambique. Het is heuvelachtig en uitgestrekt, relatief groen, kaal met gras, hier en daar een Baobab-boom, blauwe lucht, rode aarde, overal mensen en markten langs de weg. Ossenkarren, mensen met de fiets en te voet en met van alles en nog wat op hun rug en hoofden.
Het is ongeveer zo warm als in Zuid-Frankrijk (l´Ardèche). ´s ochtends en ´s avonds koelt het wat af, overdag stralend mooie, warme zon - nog geen regen gehad - maar blijkbaar kunnen dat van die showers zijn. Huisjes van baksteen, (zelfgemaakt met aarde/leem) afgesmeerd met leem en strooien dak of golfplaat. Het landschap zelf is leeg met verre uitzichten; echt prachtig.
Het ziekenhuis is groot. Momenteel zijn er zo´n 350 patiënten opgenomen, verdeeld over 5 afdelingen; vrouwen-, mannen-, kinderafdeling, TBC-ward (met vrouwen- en mannenkant), Maternaty delivery (zeg maar verloskamers). Daarnaast zien we ongeveer 250 polikliniek patiënten (OPD-out patiënt departement) per dag, ook op zaterdag. Er bestaat een structuur van voorlichting en waterprogramma´s, leprabestrijding, cholerapreventie etc die "environmental department" heet. Dan hebben we nog een transportdienst om de drie nog wel rijdende ambulances te organiseren. Een hele klus, veel tijd en vooral geld gaat zitten in het wegbrengen van de doden. Die worden namelijk door de ambulances terug naar hun familiegrond gebracht om daar begraven te worden. Verder wordt de auto gebruikt voor het vervoer van de dokter en staf voor zelfs de kleinste onbenullige ritjes, echt ongelooflijk!! Ook ik word opgehaald, en thuis gebracht, maar woon dan ook zo´n 2 km van het ziekenhuis (en ´s avonds is het pikkedonker en levensgevaarlijk op straat ivm verkeersongevallen): tijdelijk tot een huis voor mij gevonden is, om de aankomende twee jaar de gaan wonen. Dit zoeken naar een huis is erg moeilijk.
Alle staf van het ziekenhuis woont in huizen van het ziekenhuis, dus regeringshuizen (deze zijn maar matig onderhouden, maar hebben wel (koud) stromend water en electriciteit). Mijn tijdelijk onderkomen heeft dat ook, maar als ik wil koken op mijn kookspiraaltje, dan gaat het licht uit. Allemaal erg kamperen dus!! En die koude (bucket)douche is na een week ook al niet meer leuk!
Er staat me hier veel te doen en veel te beleven. De eerste dagen kwam ik ´s avonds om 6-7 uur thuis, was er weer geen electriciteit om te koken en geen stromend water om het ziekenhuis van me af te douchen. Eigenlijk wilde ik alleen nog maar slapen en terug naar huis. Een thuis is iets wat ik hier snel moet creëren om mezelf staande te kunnen houden. Om mezelf te beschermen tegen alles wat er hier rondzweeft moet ik ervoor zorgen dat ik niet op de allerlaatste plaats kom. Iets wat ik hard en snel moet leren !!
Ik mis jullie dan ook, maar dat hoort er waarschijnlijk allemaal bij.
Het is erg fijn om berichtjes te ontvangen (via SMS of zo). Emailen gaat wat minder gemakkelijk en is ook kostbaar. Als je me echt nodig hebt, SMS me dan.
De eerste post heb ik al gekregen; dat werkt dus ook. Maar een brief doet er minstens 3 weken over om hier te komen.
Bij deze dus: als jullie weinig van me horen is dat niet omdat ik niet aan jullie denk, maar wel omdat ik het reuze druk heb met de dingen hier eerst wat op de rails te krijgen en de middelen ertoe vaak ontbreken.
In gedachten ben ik bij jullie en snel schrijf ik iets meer!! Veel liefs, Tjitske
-
18 April 2005 - 11:21
Joan:
Hallo Tjitske,
Zo sta je hier te vertellen dat je bijna weg gaat en zo lezen we je mail en lijkt het of je al heel lang daar bent. We denken hier aan je en hopen dat je snel wat vrienden krijgt.
We denken hier op de kraam aan je hoor!!!!!!!!!!
Groetjes en liefs van Joan -
18 April 2005 - 11:28
Wim:
Pas op! die passiviteit en het idee geen goede zorg is de adder onder het gras.Ieder mens waar je wel wat voor kan doen is een mensenleven. leifs Wim -
18 April 2005 - 16:16
Suzanne:
Hoi Tjits, what can I say.
Ik denk aan je! Je doet je best, meer kun je niet doen. Leg de lat niet te hoog voor jezelf en voor anderen! Iedere verbetering, hoe klein ook, is er een! Heel veel sukses!!!! liefs, Suzanne -
18 April 2005 - 17:08
Anton:
Hey Tjiske!
Hoe gaat het met de spookverhalen?
Groetjes vanuit Enschede! -
18 April 2005 - 18:36
Mleentje:
Hey Chicky! Goed wat van je te lezen, je sms was aangekomen hoor! Weet niet of je de mijne nu ook gehad hebt..? 'k Hoop het... We zijn nu net terug uit NY, flinke jetlag, dus met slaapoogjes op het werk, maar het was GEWELDIG!!!! Dikke kus voor nu en later meer! -
18 April 2005 - 19:19
Fieke:
he tjitske!
je bent er dus! gaaf! heel veel succes met alles. groetjes uit een ook warm ghana -
18 April 2005 - 19:31
Francine:
Hai Tjits,
je bent wel in een heel andere wereld beland zeg. Ik hoop dat je onder de moeilijke omstandigheden in het ziekenhuis toch zo vrolijk blijft zoals ik je ken.
Geniet van de zonsondergang morgen, ik zal aan je denken als ik hem morgen vanuit Amsterdam zie ondergaan! Liefs Francine -
19 April 2005 - 06:10
Yvonne:
Ha Tjits! Leuk om van je te lezen! En als er een iemand goede zorg kan geven, ben jij het. Dus no worries. Geniet van alles wat je wel kunt doen! -
19 April 2005 - 09:42
Marike:
Hoi Tjitsie,
Je redt het daar wel! Alle begin is moeilijk en jouw aanwezigheid daar is zeker belangrijk, vergeet dat niet. Het is zeker een goeie ervaring. Succes en er zijn genoeg lieve mensen die met je meeleven, merk ik al. veel liefs mieki
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
