langverwachte update

Lieve allemaal: familie, vrienden, kenissen..

Hoe zal ik beginnen na zo'n lange tijd?; misschien zijn jullie verwachtingen hooggespannen?

Madisi Mission Hospital, dat is waar we nu wonen: een leuk huisje, tussen het huis van de matron en de administrator in: 3 slaapkamers, een leuke binnenplaats, op steenworpafstand van het ziekenhuis en net opnieuw geschilderd: we boffen zeker.
De verhuis liep vlotjes. Het zou niet Africaans zijn als we niet hoefden te wachten op de verhuisauto: die gelukkig wel kwam en we zelfs - met hulp van Ian - voor het donker alle spulletjes in ons nieuwe huisje hadden. Vorige week ook meteen begonnen met werken: gemoedelijke sfeer, ochtend begint met ochtendzang en gebed, aandacht voor de patient, net iets meer mogelijkheden qua medicijnen en divers werk. Het aantal patienten ligt veel lager, aangezien ze moeten betalen voor de zorg: consulten, opname en medicijnen.
Naast het ziekenhuis staat ook een weeshuis, dat gerunned door 'sisters' oa uit Duitsland; erg interessant te zien hoe zij zich inzetten voor de school en de kinderen.
Madisi ligt zo'n 75 km ten noorden van Lilongwe, en is maar een klein plaatsje: wel meerdere kerken, markt met bananen en ui en tomaat, een supermarkt en een postkantoor. Mochten jullie post willen sturen dan kan dat misschien het beste naar het VSO kantoor: VSO, 1st floor British Council Building, Private Bag B300, capital City, Lilongwe 3, Malawi.
Ik hoop nu we in Madisi wonen eigenlijk wat vaker in Lilongwe te komen (om te emailen, boodschappen te doen, en ja... heel gezellig het bezoek op te halen dat heel binnenkort komen gaat !)

Zoals ik al eerder schreef, Malawi is een schitterend land. De regens hebben het een tijd lang groener gemaakt en gelukkig is er veel mais opgekomen om de hongersituatie te doen verbeteren. Helaas heeft de onregelmatige regenval in sommige delen van het land overstromingen veroorzaakt en in andere delen is er toch weer niet genoeg gevallen om de crop te laten slagen. 's nachts koelt het nu af (ik slaap onder mijn slaapzak), en overdag warm met zo af en toe een bui in de avonduren. Achter ons huis hebben we ook een stukje land, waar nu mais op staat om nsima van te maken. Hopelijk zullen de zaden die we nog hebben hier weer een mooie volle moestuin maken. Van de pepers die groeiden in Ntcheu heeft Gabie zelf sambal gemaakt. Helaas wel twee nachten niet geslapen van het brandend gevoel wat het op haar adem achterliet. Maar gisteren heeft ze geproeft en de smaak lijkt de geleden pijn te verzachten.
Ik vond het toch best moeilijk om Ntcheu af te sluiten, niet zozeer het fysiek weggaan (hoewel we er een fijn huis hadden met warm water, hier alleen een koude douche !!), maar vooral het echt afronden... Op weg naar Madisi kreeg ik een telefoontje dat de vrouw die ik tijdens haar zwangerschap begeleid heb, met een aantal moeilijke situaties, bevallen was van een gezonde dochter. Dit leek me een mooie closure. Eigenlijk kan ik niets beters wensen.
Er staat weer een nieuwe tijd voor de deur... spannend, maar ook wel leuk: nieuwe mensen, nieuwe contacten, ook nieuwe watchman zoeken, nieuwe "poets", nieuwe Chichewa teacher, opnieuw zoeken naar een plekje in het grotere geheel.
Vandaag ook nieuwe knalpijp (auto naar de reparatie) die heeft namelijk de oprijlaan van Ntcheu toch net niet voldoende overleefd om door de APK te komen, met de hoop weer even vooruit te kunnen.
Vooruit kijkend, kijk ik erg uit naar de ALSO trainingen van mei en het bezoek dat komen gaat. Ik moet nog steeds leren kleine stapjes te nemen en dat doe ik dus maar weer.... Hoe was het gezegde: "a long journey starts with one small step" ?
Nou here we come....

Het is fijn om weer even naar jullie te kunnen berichten. Ik hoop dat ook binnenkort te kunnen blijven doen. Maar als het even duurt voor je een reactie hoort, sorry in advance, pepani kwambiri...

Tizonana!!, liefs Tjitske