update....
Door: Tjitske Dijkstra, docotala
27 April 2005 | Malawi, Ntcheu
27-4-2005
afgelopen dagen deed het internet het weer eens niet, sorry!!
24 april 2005 (Abbe, mijn broer is vandaag jarig!)
Update van eerste indrukken; Ik zal het niet zo lang maken deze keer, want de vorige keer was het misschien wel erg veel informatie.
Maar voordat ik begin, wil ik erg graag iedereen bedanken voor alle lieve mailtjes, berichtjes, sms-jes,telefoontjes en post... Heeeeeeel fijn, echt !!
Helaas is de internetverbinding niet zo goed zodat ik iedereen persoonlijk kan berichten, maar ik beloof wel mijn best te doen de aankomende tijd regelmatig ook persoonlijk iets te laten horen. Het is heel fijn contact te hebben met jullie; ik merk dat ik het erg moeilijk vind alleen te zijn.
Ondanks de vaak grote hoeveelheden mensen om me heen, voel ik me door de grote cultuurverschillen toch wel alleen. Ik heb, gelukkig, een leuk Canadees stel, die mijn ´buddies´ zijn. Met hen ben ik het afgelopen weekend naar het meer (Cape Macclear) geweest. En er is ook een Ierse VSO volunteer die een onderwijsprogramma begeleidt.
Langzaam aan is er verbetering in mijn Engels, maar zeker ook in mijn Chichewa. Ik kan al redelijk wat (medische) vragen stellen, alleen de antwoorden begrijp ik vaak nog niet.... ha, ha. ´s avonds luister ik erg graag naar de wereldomroep; even Nederlands en wat is dan mooier dan het volkslied als slaapliedje?? Nou nee, 8 uur net te vroeg, maar 9 uur, half 10 tja ongeveer. Ik ben wel al om 6 uur wakker hoor!! Alles neemt gewoon veel meer tijd in beslag om te doen.
Dat is echt opmerkelijk; alles duurt eeuwen! Mensen hebben een dagtaak om alleen al eten op tafel te krijgen en de was te doen. Ook voor mij hoor. Werken, boodschappen doen op de markt, thuis proberen een beetje schoon te worden, eten koken, en dan ben ik zo moe van alle indrukken, taal leren, patiënten zien etc, dat ik na nog wat dingetjes in mijn studieboeken opgezocht te hebben, ik geen boe of bah meer kan zeggen en dus... licht uit, oogjes dicht, snaveltjes toe, slaap lekker.
Afgelopen weekend ben ik naar `the hotspot/highlight´ van Malawi gegaan; Cape Macclear. In één woord schitterend. Een vriendinnetje van mij gaat daar binnenkort een poos in een clinic werken. Ja echt heel mooi. Het is zo´n 4-5 uur rijden van Ntcheu, omdat de stofweg na 2 jaar constructie bij lange na niet af is. Heerlijk wat gezwommen (mijzelf blootgesteld aan Bilharzia, maar het water was zo aantrekkelijk/mooi (en Bilharzia is goed te behandelen, gelukkig !), gekeken naar de uitgehakte boomstam-canoes, vissers, vrouwen en kinderen die de was doen, etc.
Het valt me op dat Malawi uitgestrekt is, een vaak bijna leeg landschap; werkelijk schitterend. Foto´s maken gaat niet altijd even goed: je kunt niet laten zien wat je ogen zien, en mensen op de foto zetten voelt soms bezwaarlijk. Fijn om even weg te zijn... om even de onbekende, maar dan (helaas) wel witte man/vrouw (mzungu) te zijn, is toch wel fijn. Onderweg veel huisjes, mensen in de weer met hun dagelijkse bezigheden en misschien ook wel zorgen. Veel huizen en materialen zijn in verval geraakt. Oogsten zijn dit jaar moeilijk t.g.v. droogte. Mensen verbouwen veel maïs, soms miel, ook wat katoen gezien, en rond om water ook rijst. Hoofd-eten is Nsima (maïsmeel pap-bol), soms met groenten, vaak ook niet. Echt veel variëteit is er niet voor een doorsnee gezin.
Malawi kent op korte afstand van elkaar, veelal door hoogteverschil, redelijk wat temperatuur/ klimaatverschillen.. Zo wordt op verschillende plaatsen iets anders verbouwd. In het noorden wordt ook wel planteen (banaan) gegeten, maar hier nauwelijks... wel als echt banaan. Vlees lijkt er weinig te zijn. Er zijn wel koeien, ook ossen, en ook worden er veel geiten/bokken gehoed. Kip is er ook en eieren zijn een goede bron van eiwit. Weinig mensen hebben water of elektriciteit in huis; water komt bijna overal van putten met behulp van een handpomp. Het blijft een mooi gezicht om mensen zo rond een put te zien wassen, water te halen om te koken of voor de dieren, etc. Het leven lijkt me hier niet gemakkelijk... Als ik zo reis, dan realiseer ik me maar al te goed hoe gelukkig is mag zijn dat ik in Nederland geboren ben.. Dat ik hier zijn kan, als arts (ik ben tenslotte opgeleid) en misschien iets kan bijdragen is toch wel heel bijzonder... dat ik keuzes kan maken in mijn leven!! Ja, het leven is.... soms is het wel eens moeilijk om te begrijpen dat de wereld zo verschillend is. Ik ben dan nog opgevoed met een bepaald wereldbesef, denk ik. Hier krijg ik dagelijks vragen als wat voor chemicals ik gebruik om mijn haar recht te maken: velen weten niet eens dat dat bij mijn bouw/ras etc. hoort, of dat ik normaal thuis Nederlands praat? Ik daarentegen, vind het heel moeilijk te begrijpen dat kindersterfte en de grote aantallen AIDS-patiënten bijna de gewoonste zaak van de wereld zijn...
Jullie horen het waarschijnlijk al: ik moet nog heel veel leren, maar ... stapje, voor stapje op avontuur!! Ik ben pas drie weken weg, maar het lijkt al veel langer..
(Wordt vervolgd...)
Veel liefs, Tjitske
afgelopen dagen deed het internet het weer eens niet, sorry!!
24 april 2005 (Abbe, mijn broer is vandaag jarig!)
Update van eerste indrukken; Ik zal het niet zo lang maken deze keer, want de vorige keer was het misschien wel erg veel informatie.
Maar voordat ik begin, wil ik erg graag iedereen bedanken voor alle lieve mailtjes, berichtjes, sms-jes,telefoontjes en post... Heeeeeeel fijn, echt !!
Helaas is de internetverbinding niet zo goed zodat ik iedereen persoonlijk kan berichten, maar ik beloof wel mijn best te doen de aankomende tijd regelmatig ook persoonlijk iets te laten horen. Het is heel fijn contact te hebben met jullie; ik merk dat ik het erg moeilijk vind alleen te zijn.
Ondanks de vaak grote hoeveelheden mensen om me heen, voel ik me door de grote cultuurverschillen toch wel alleen. Ik heb, gelukkig, een leuk Canadees stel, die mijn ´buddies´ zijn. Met hen ben ik het afgelopen weekend naar het meer (Cape Macclear) geweest. En er is ook een Ierse VSO volunteer die een onderwijsprogramma begeleidt.
Langzaam aan is er verbetering in mijn Engels, maar zeker ook in mijn Chichewa. Ik kan al redelijk wat (medische) vragen stellen, alleen de antwoorden begrijp ik vaak nog niet.... ha, ha. ´s avonds luister ik erg graag naar de wereldomroep; even Nederlands en wat is dan mooier dan het volkslied als slaapliedje?? Nou nee, 8 uur net te vroeg, maar 9 uur, half 10 tja ongeveer. Ik ben wel al om 6 uur wakker hoor!! Alles neemt gewoon veel meer tijd in beslag om te doen.
Dat is echt opmerkelijk; alles duurt eeuwen! Mensen hebben een dagtaak om alleen al eten op tafel te krijgen en de was te doen. Ook voor mij hoor. Werken, boodschappen doen op de markt, thuis proberen een beetje schoon te worden, eten koken, en dan ben ik zo moe van alle indrukken, taal leren, patiënten zien etc, dat ik na nog wat dingetjes in mijn studieboeken opgezocht te hebben, ik geen boe of bah meer kan zeggen en dus... licht uit, oogjes dicht, snaveltjes toe, slaap lekker.
Afgelopen weekend ben ik naar `the hotspot/highlight´ van Malawi gegaan; Cape Macclear. In één woord schitterend. Een vriendinnetje van mij gaat daar binnenkort een poos in een clinic werken. Ja echt heel mooi. Het is zo´n 4-5 uur rijden van Ntcheu, omdat de stofweg na 2 jaar constructie bij lange na niet af is. Heerlijk wat gezwommen (mijzelf blootgesteld aan Bilharzia, maar het water was zo aantrekkelijk/mooi (en Bilharzia is goed te behandelen, gelukkig !), gekeken naar de uitgehakte boomstam-canoes, vissers, vrouwen en kinderen die de was doen, etc.
Het valt me op dat Malawi uitgestrekt is, een vaak bijna leeg landschap; werkelijk schitterend. Foto´s maken gaat niet altijd even goed: je kunt niet laten zien wat je ogen zien, en mensen op de foto zetten voelt soms bezwaarlijk. Fijn om even weg te zijn... om even de onbekende, maar dan (helaas) wel witte man/vrouw (mzungu) te zijn, is toch wel fijn. Onderweg veel huisjes, mensen in de weer met hun dagelijkse bezigheden en misschien ook wel zorgen. Veel huizen en materialen zijn in verval geraakt. Oogsten zijn dit jaar moeilijk t.g.v. droogte. Mensen verbouwen veel maïs, soms miel, ook wat katoen gezien, en rond om water ook rijst. Hoofd-eten is Nsima (maïsmeel pap-bol), soms met groenten, vaak ook niet. Echt veel variëteit is er niet voor een doorsnee gezin.
Malawi kent op korte afstand van elkaar, veelal door hoogteverschil, redelijk wat temperatuur/ klimaatverschillen.. Zo wordt op verschillende plaatsen iets anders verbouwd. In het noorden wordt ook wel planteen (banaan) gegeten, maar hier nauwelijks... wel als echt banaan. Vlees lijkt er weinig te zijn. Er zijn wel koeien, ook ossen, en ook worden er veel geiten/bokken gehoed. Kip is er ook en eieren zijn een goede bron van eiwit. Weinig mensen hebben water of elektriciteit in huis; water komt bijna overal van putten met behulp van een handpomp. Het blijft een mooi gezicht om mensen zo rond een put te zien wassen, water te halen om te koken of voor de dieren, etc. Het leven lijkt me hier niet gemakkelijk... Als ik zo reis, dan realiseer ik me maar al te goed hoe gelukkig is mag zijn dat ik in Nederland geboren ben.. Dat ik hier zijn kan, als arts (ik ben tenslotte opgeleid) en misschien iets kan bijdragen is toch wel heel bijzonder... dat ik keuzes kan maken in mijn leven!! Ja, het leven is.... soms is het wel eens moeilijk om te begrijpen dat de wereld zo verschillend is. Ik ben dan nog opgevoed met een bepaald wereldbesef, denk ik. Hier krijg ik dagelijks vragen als wat voor chemicals ik gebruik om mijn haar recht te maken: velen weten niet eens dat dat bij mijn bouw/ras etc. hoort, of dat ik normaal thuis Nederlands praat? Ik daarentegen, vind het heel moeilijk te begrijpen dat kindersterfte en de grote aantallen AIDS-patiënten bijna de gewoonste zaak van de wereld zijn...
Jullie horen het waarschijnlijk al: ik moet nog heel veel leren, maar ... stapje, voor stapje op avontuur!! Ik ben pas drie weken weg, maar het lijkt al veel langer..
(Wordt vervolgd...)
Veel liefs, Tjitske
-
27 April 2005 - 19:47
Wim:
over 2 jaar wil je niet eens meer terug!groetjes, het komt vanzelf als je je wat tijd gunt, doen die mensen ook. -
28 April 2005 - 13:06
Kim Verrijth:
Heej meis!
Wat een verhalen. Ik lees ze met gemengde gevoelens. Je beschrijft het allemaal met ontzettend veel gevoel. Tja.....vooral je laatste stuk......
Maar steek er een heleboel van op en ik weet zeker dat jou dat gaat lukken. Je bent een geweldige meid. Probeer vooral ook te genieten, want zoals je zelf al zegt; het is niet voor iedereen weggelegt om eens in een andere wereld te kijken. Dat hoeft ook niet, als we hier maar allemaal waarderen dat het ons zo goed gaat...maarja....
Zou zo willen overvliegen Tjits, hahaha, stel je eens voor!
Nou meis, zet m op! Dikke knuffel, Kim. -
28 April 2005 - 14:16
Jet:
Hi Tjits,
Het is goed om van je te horen. Heel veel indrukken zo te horen! En dat was natuurlijk te verwachten. Ik vind het heel leuk om ze zo gedetailleerd te lezen; ik krijg er helemaal een beeld bij. Ben dan ook erg benieuwd hoe het de komende weken zal gaan.
!! Take care -
30 April 2005 - 19:38
Marike:
Hoi Tjitsje,
Leuk om al die verhalen van je te lezen. Zo gek eigenlijk dat je nu in een totaal andere wereld zit. Het lijkt bijna niet echt. Ik vind dat je het heel goed doet! Het lukt je volgens mij best om je daar snel happy te gaan voelen!
liefs miek -
30 April 2005 - 22:58
Adriaan:
Ha die Tjiske,
eindelijk dan een berichtje van je oude biologie leraar. Ik heb heel wat goed te maken nu je nu pas wat van me hoort.
Goed hoor dat het toch maar gelukt is eindelijk de tropen in te gaan.
En dan Malawi...
Wij waren daar heel wat jaren geleden ook. Lilongwe, Salima, Monkey Bay (daar moet je echt ook heen gaan !! (en ook een duikbrilletje lenen...prachtige ciclides waar je doorheen mag zwemmen), Lewonde, Zomba, Blantyre, Kasungo National Park, Nkhotakota....
Allemaal hartstikke mooi, maar ik lees wel dat het alleen zijn toch zwaar valt.
Doe je best en je krijgt er zeker veel energie voor terug. Nu niet, dan later wel.
Zet 'm op!
Groetjes van Adriaan -
01 Mei 2005 - 14:15
Blanche:
Hallo lieve meid,
Ik weet hoe moeilijk je het hebt en was van plan om volgend jaar te komen maar misschien gaat het dit jaar toch lukken? Ik heb een meisje van 18 jaar op mijn IC met aids, ze wist niet dat ze besmet was en nu heeft ze een pneumococcen pneumonie,PCP en toxoplasmose in haar hoofd en ademt ze na 3 weken behandeling nog niet zelf, en hier krijgt ze de beste behandeling die er is. Voor mij eerlijk gezegd de eerste keer dat ik persoonlijk met aids in aanraking kom en ik kan me voorstellen hoe jij je dan moet voelen. Het is raar maar alles went zelfs douchen met emmertjes en koud water en als je weer naar nederland komt is hier al die luxe weer vreemd. Ik ben blij dat je een lekker weekend hebt gehad en ik hoop dat er nog meer komen. Ik heb geprobeerd te sms-en maar dat wilde niet ik ga straks proberen te bellen. Tot dan hele lieve kus van mij. -
03 Mei 2005 - 11:26
Lisanne:
hoi lieve tjits,
leuk om al je belevenissen te kunnen volgen! Je hebt in korte tijd al een hoop indrukken te verwerken gekregen... maar ik denk dat je sterk en optimistisch genoeg bent om het allemaal aan te kunnen!
Heel veel succes weer, ik denk aan je!
Liefs, Lisanne -
03 Mei 2005 - 16:35
Marc En San:
wat leuk om weere wat te lezen van jou en je nieuwe, maar soms wel moeile start weet je nog hoe zwaar jouw co- schappen in venlo waren ikweet zeker dat ook dit hele verhaal zal lukken bij jou omdat wij jouw doorzettingsvermogen onderhand wel kennen toch mis jij niet alleen ons, maar wij jou ook hoor troosten ons met de gedachten dat er vroeger helemaal geen communicatie was in die landen, maar ook geen aids we love you tjits en neem wel op tijd afstand kus marcen san -
04 Mei 2005 - 16:35
Mleentje:
Ha lieverd! Ik volg je verhalen op de voet hoor, maar heb je zojuist ook weer een lekker ouderwetse brief geschreven, is ook gezellig toch? Er zitten ook nog wat fijne dingetjes bij, nu is het dus geen verrassing meer als het aankomt, maar ja... Tja, als ik je verhalen zo lees, heftig, maar ben ervan overtuigd dat je het gaat redden daar! En dat we dankbaar mogen zijn voor ons leven hier, ja, dat besef ik heel regelmatig, maar door jouw story wordt dat maar weer eens dik bevestigd. Wat fijn dat je ons zo op de hoogte houdt van je wel en wee, dan voelt het toch wat minder ver weg op een of andere manier, maar je mag best weten dat ik je best wel mis hier!
Dikke kus,Mleentje
Oja, Martijn heeft het pakketje naar het postkantoor gebracht, heel gedoe daar over wat erin zat e.d. en nog een misverstandje tussen ons over hoe het verzonden moest worden, maar het resultaat is nu dat het soort van per express naar je toekomt, hahahahaha! -
10 Mei 2005 - 18:48
Mandy:
Hey Tjitske,
Nou zeg wat een verhaal, het maakt een behoorlijke indruk zo. Ik blijf het ontzettend knap vinden wat je daar allemaal doet, petje af vanuit Nederland. Met mij gaat alles prima en ik wens je het allerbeste toe, veel succes daar! Liefs Mandy -
12 Mei 2005 - 03:08
Hilde En Fanor:
Lieve Tjits, hier even een kort berichtje vanuit nicaragua. Ben erg onder de indruk van je verhalen maar weet dat je het kunt, je merkt aan alle berichtjes die je terugkrijgt dat we je niet zijn vergeten en alle vertrouwen in je hebben. Zet hem op! Wij zijn inmiddels getrouwd afgelopen weekend. Het was super, ik zal je binnenkort wat foto s proberen te sturen. Het is geweldig om iedereen weer te zien in nicaragua, je krijgt de groeten van de familie en van zaida. sofia kon helaas niet komen haar verblijfsvergunning is bijna rond maar net niet op tijd. Je hoort het allemaal verder nog wel. Veel liefs hilde en fanor -
15 Mei 2005 - 03:17
Annet Fiets:
Hoi Tjits in de nachtelijke uren van deze pinksterdag een hartelijke groet van Marianne en Annet van de werkvloer. Tot schrijfs Annet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
